دکلمه غزل پیرانه سرم با صدای نسرین محمدی
پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد وان راز که در دل بنهفتم به در افتاد
از راه نظر مرغ دلم گشت هواگیر ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد
دردا که از آن آهوی مشکین سیه چشم چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد
از رهگذر خاک سر کوی شما بود هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد
مژگان تو تا تیغ جهانگیر برآورد بس کشته دل زنده که بر یکدگر افتاد
بس تجربه کردیم در این دیر مکافات با درد کشان هر که درفتاد برافتاد
گر جان بدهد سنگ سیه لعل نگردد با طینت اصلی چه کند بد گهر افتاد
حافظ که سر زلف بتان دست کشش بود بس طرفه حریفی است کش اکنون به سر افتاد
دکلمه غزل دیر است که دلدار با صدای نسرین محمدی
دیر است که دلدار پیامی نفرستاد ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاه سواران پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد
سوی من وحشی صفت عقل رمیده آهو روشی کبک خرامی نفرستاد
دانست که خواهد شدنم مرغ دل از دست وز آن خط چون سلسله دامی نفرستاد
فریاد که آن ساقی شکر لب سرمست دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
چندانکه زدم لاف کرامات و مقامات هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
دکلمه غزل خسروا گوی فلک با صدای نسرین محمدی
خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد ساحت و مکان عرصه میدان تو باد
زلف خاتون ظفر شیفته پرچم توست دیده فتح ابد عاشق جولان تو باد
ای که انشاء عطارد صفت شوکت توست عقل کل چاکر طغرا کش دیوان تو باد
طیره جلوه طوبی قد چون سرو تو شد غیرت خلد برین ساحت بستان تو باد
نه به تنها حیوانات و نباتات و جماد هرچه در عالم امر است به فرمان تو باد
دکلمه غزل حسن تو با صدای نسرین محمدی
حسن تو همیشه در فزون باد رویت همه ساله لاله گون باد
اندر سر ما خیال عشقت هر روز که باد در فزون باد
هر سرو که در چمن درآید در خدمت قامتت نگون باد
چشمی که نه فتنه تو باشد چون گوهر اشک غرق خون باد
چشم تو ز بهر دلربایی در کردن سحر ذوفنون باد
هر جا که دلی است در غم تو بی صبر و قرار و بی س باد
قد همه دلبران عالم پیش الف قدت چو نون باد
هر دل که ز عشق توست خالی از حلقه وصل تو برون باد
لعل تو که هست جان حافظ دور از لب مردمان دون باد
دکلمه غزل تنت به ناز طبیبان با صدای نسرین محمدی
تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد وجود نازکت آزرده گزند مباد
سلامت همه آفاق در سلامت توست به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد
جمال صورت و معنی ز امن صحت توست که ظاهرت دژم و باطن ات نژند مباد
در این چمن چو درآید خزان به یغمایی رهش به سرو سهی قامت بلند مباد
در آن بساط که حسن تو جلوه آغازد مجال طعنه بدبین و بد پسند مباد
هرآنکه روی چو ماهت به چشم بد بیند برآتش تو به جز جان او سپند مباد
شفا ز گفته شکر فشان حافظ جوی که حاجتت به علاج گلاب و قند مباد
دکلمه غزل صوفی ار باده به اندازه خورد با صدای نسرین محمدی
صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد ورنه اندیشه این کار فراموشش باد
آنکه یک جرعه می از دست تواند دادن دست با شاهد مقصود در آغوشش باد
پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت آفرین بر نظر پاک خطا پوشش باد
شاه ترکان سخن مدعیان می شنود شرمی از مظلمه خون سیاووشش باد
گرچه از کبر سخن با من درویش نگفت جان فدای شکرین پسته خاموشش باد
چشمم از آینه داران خط و خالش گشت لبم از بوسه ربایان بر و دوشش باد
نرگس مست نوازش کن مردم دارش خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد
به غلامی تو مشهور جهان شد حافظ حلقه بندگی زلف تو در گوشش باد
دکلمه غزل جمالت آفتاب هر نظر باد با صدای نسرین محمدی
جمالت آفتاب هر نظر باد ز خوبی روی خوبت خوبتر باد
همای زلف شاهین شهپرت را دل شاهان عالم زیر پر باد
کسی کو بسته زلفت نباشد چو زلفت درهم و زیر و زبر باد
دلی کو عاشق رویت نباشد همیشه غرقه در خون جگر باد
بتا چون غمزه ات ناوک فشاند دل مجروح من پیشش سپر باد
چو لعل شکرینت بوسه بخشد مذاق جان من زاو پر شکر باد
مرا از توست هر دم تازه عشقی تو را هر ساعتی حسنی دگر باد
به جان مشتاق روی توست حافظ تو را در حال مشتاقان نظر باد
دکلمه غزل روز وصل دوستداران با صدای نسرین محمدی
روز وصل دوستداران یاد باد یاد باد آن روزگاران یاد باد
کامم از تلخی غم چون زهر گشت بانگ نوش شادخواران یاد باد
گرچه یاران فارغند از یاد من از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا کوشش آن حق گزاران یاد باد
گرچه صد رود است در چشمم مدام زنده رود باغ کاران یاد باد
راز حافظ بعد از این ناگفته ماند ای دریغا رازداران یاد باد
دکلمه غزل دوش آگهی ز یار سفر کرده با صدای نسرین محمدی
دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد من نیز دل به باد دهم هرجه باد باد
کارم بدان رسید که همراز خود کنم هر شام برق لامع و هر بامداد باد
در چین طره تو دل بی حفاظ من هرگز نگفت مسکن مالوف یاد باد
امروز قدر پند عزیزان شناختم یارب روان ناصح ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یاد تو هرگه که در چمن بند قبای غنچه گل می گشاد باد
از دست رفته بود وجود ضعیف من صبحم به بوی وصل تو جان باز داد باد
حافظ نهاد نیک تو کامت برآورد جان ها فدای مردم نیکو نهاد باد
دکلمه غزل شراب و عیش نهان چیست با صدای نسرین محمدی
شراب و عیش نهان چیست کار بی بنیاد زدیم بر صف رندان و هرچه بادا باد
گره ز دل بگشا و از سپهر یاد مکن که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد
ز انقلاب زمانه عجب مدار که چرخ از این فسانه هزاران هزار دارد یاد
قدح به شرط ادب گیر زانکه ترکیبش ز کاسه سر جمشید و بهمن است و قباد
که آگه است که کاووس و کی کجا رفتند که واقف است که چون رفت تخت جم برباد
ز حسرت لب شیرین هنوز می بینم که لاله می دمد از خون دیده فرهاد
مگر که لاله بدانست بی وفایی دهر که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد
بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم مگر رسیم به گنجی در این خراب آباد
نمی دهند اجازت مرابه سیر سفر نسیم باد مصلا و آب رکن آباد
قدح مگیر چو حافظ مگر به ناله چنگ که بسته اند بر ابریشم طرب دل شاد
دکلمه غزل پیرانه سرم با صدای نسرین محمدی
پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد وان راز که در دل بنهفتم به در افتاد
از راه نظر مرغ دلم گشت هواگیر ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد
دردا که از آن آهوی مشکین سیه چشم چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد
از رهگذر خاک سر کوی شما بود هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد
مژگان تو تا تیغ جهانگیر برآورد بس کشته دل زنده که بر یکدگر افتاد
بس تجربه کردیم در این دیر مکافات با درد کشان هر که درافتاد برافتاد
گر جان بدهد سنگ سیه لعل نگردد با طینت اصلی چه کند بد گهر افتاد
حافظ که سر زلف بتان دست کشش بود بس طرفه حریفی است کش اکنون به سر افتاد
دکلمه غزل عکس روی تو با صدای نسرین محمدی
عکس روی تو چو در آینه جام افتاد عارف از خنده می در طمع خام افتاد
حسن روی تو به یک جلوه که در آینه کرد این همه نقش در آیینه اوهام افتاد
این همه عکس می و نقش نگارین که نمود یک فروغ رخ ساقی است که در جام افتاد
غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد
چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار هرکه در دایره گردش ایام افتاد
در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد
آن شد ای خواجه که در صومعه بازم بینی کار ما با رخ ساقی و لب جام افتاد
زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت کان که شد کشته او نیک سرانجام افتاد
هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد
صوفیان جمله حریف اند و نظرباز ولی زین میان حافظ دلسوخته بدنام افتاد
دکلمه غزل آن که رخسار تو را با صدای نسرین محمدی
آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد صبر و آرام تواند به من مسکین داد
وان که گیسوی تو را رسم تطاول آموخت هم تواند کرمش داد من غمگین داد
من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم که عنان دل شیدا به لب شیرین داد
گنج زر گر نبود کنج قناعت باقی است آن که آن داد به شاهان به گدایان این داد
خوش عروسی است جهان از ره صورت لیکن هرکه پیوست بدو عمر خودش کاوین داد
بعد از این دست من و دامن سرو و لب جوی خاصه اکنون که صبا مژده فروردین داد
در کف غصه دوران دل حافظ خون شد از فراق رخت ای خواجه قوام الدین داد
دکلمه غزل بنفشه دوش با صدای نسرین محمدی
بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد که تاب من به جهان طره فلانی داد
دلم خزانه اسرار بود دست قضا درش ببست و کلیدش به دلستانی داد
شکسته وار به درگاهت آ»دم که طبیب به مومیایی لطف توام نشانی داد
تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش که دست دادش و یاری ناتوانی داد
برو معالجه خود کن ای نصیحت گو شراب و شاهد شیرین که را زیانی داد
گذشت بر من مسکین و با رقیبان گفت دریغ حافظ مسکین من چه جانی داد
دکلمه غزل بنفشه دوش با صدای نسرین محمدی
بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد که تاب من به جهان طره فلانی داد
دلم خزانه اسرار بود دست قضا درش ببست و کلیدش به دلستانی داد
شکسته وار به درگاهت آمدم که طبیب به مومیایی لطف توام نشانی داد
تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش که دست دادش و یاری ناتوانی داد
برو معالجه خود کن ای نصیحت گو شراب و شاهد شیرین که را زیانی داد
گذشت بر من مسکین و با رقیبان گفت دریغ حافظ مسکین من چه جانی داد
دکلمه غزل همای اوج سعادت با صدای نسرین محمدی
همای اوج سعادت به دام ما افتد اگر تو را گذری بر مقام ما افتد
حباب وار براندازم از نشاط کلاه اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد
شبی که ماه مراد از افق شود طالع بود که پرتو نوری به بام ما افتد
به بارگاه تو چون باد را نباشد بار کی اتفاق مجال سلام ما افتد
چو جان فدای لبش شد خیال می بستم که قطره ای ز زلالش به کام ما افتد
خیال زلف تو گفتا که جان وسیله مساز کزین شکار فراوان به دام ما افتد
به ناامیدی ازین در مرو بزن فالی بود که قرعه دولت به نام ما افتد
ز خاک کوی تو هرگه که دم زند حافظ نسیم گلشن جان در مشام ما افتد
درباره این سایت